In de put

Verdeeld over het terrein hebben we 12 putten gegraven tot maximaal 3 meter onder het maaiveld.

Alleen al de compleetheid van de materiele weerslag van de bewoners is zeer bijzonder. De vele persoonlijke voorwerpen vertellen iets over het dagelijkse leven van de mensen die hier in de middeleeuwen en de nieuwe tijd woonden: over hun beroep of ambacht, sociale status, wat ze aten etc. Bijna elke vondst lijkt een meta-laag aan betekenis te dragen. We hebben nog maar een deel van de vondsten van een van de twintig beerputten onderzocht, maar zelfs in op het eerste gezicht ‘doorsnee voorwerpen’ ligt een verhaal verbogen met een diepere en soms tegenstrijdige betekenis. Een scherf van een luxe 19e-eeuws Villeroy en Boch-bord lijkt te zijn hergebruikt als een soort mes of schraper. Een grote kapot gevallen, ovale schotel die thuishoort op een rijke bankettafel is zuinigjes gerepareerd met ijzerdraad. Alleen al vanwege de functie zeer tot de verbeelding sprekend is de ijzeren kruisboogfibula: mogelijk verloren door een Romeinse officier of hoge ambtenaar op weg naar castellum Trajectum, dat noordelijk van de opgraving lag. Of een uitbundig versierde vuurstolp met een applique van een hoofd met een indianentooi. Dat moet een exotisch onderwerp zijn geweest aan het begin van de 17e eeuw. Er is ook een schattig spaarvarkentje uit de 16e of 17e eeuw, een muntgewichtje met een davidster erop, kleding, knoopjes, gespjes, naalden, spinklosjes, vingerhoedjes, lakenloodjes, zakhorloges, sierpijpjes, munten en penningen, noem maar op. We vonden een keldertje vol met aardbeienpotjes uit Den Haag met een ooievaarsmerk erop. Dat geeft tegelijk inzicht in eetgewoonten, handelscontacten en regels rond inhoud van handelswaar. En dit is nog maar een voorlopige indruk van de duizenden vondsten.