Burgerparticipatieproject kerk Garsthuizen

Het kerkje van het Groningse dorp Garsthuizen verkeert al jaren in verval en renovatie is geen optie meer. Daarom willen de Stichting Restauratie Kerk Garsthuizen en de Stichting Oude Groninger Kerken een vervangend gebouw realiseren, waarin ruimte is voor de geschiedenis van archeologie en landschap. Dat is de aanleiding voor een archeologisch onderzoek naar de voorganger van de huidige kerk (uit 1862) en naar de wierde waarop het kerkje staat. De initiatiefnemers ervan willen dorpsbewoners zo veel mogelijk laten deelnemen aan het onderzoek. In februari gaat het van start. Een enthousiaste groep Garsthuizenaren graaft samen met studenten archeologie van het Groninger Instituut voor Archeologie en onder leiding van RAAP archeologe Janneke Hielkema binnen en buiten de kerk vier putjes op. Ze helpen ook mee met tekenen, meten, waterpassen en het wassen van de vondsten. Via een webcam is het project ‘live’ op de website van kerk Garsthuizen te volgen en dagelijks maken de studenten filmpjes over de nieuwste bevindingen. Ook schoolkinderen komen langs en helpen mee op de opgraving en op de Open Dag komen veel geïnteresseerden af.
Inmiddels is het veldwerk afgerond en moet het onderzoek uitgewerkt worden. Uit de eerste bevindingen blijkt dat de huidige kerk van Garsthuizen op middeleeuwse funderingen van kloostermoppen staat. Deze middeleeuwse kerk lijkt breder te zijn geweest dan de huidige kerk. Binnen de kerk zijn resten van vloeren gevonden. Bijzonder was de vondst van een skelet onderin de wierdelagen waarop de kerk is gebouwd. Aan de buitenzijde kon niet dieper worden gegraven dan de onderzijde van de middeleeuwse fundering. Hier lagen begravingen dicht tegen de kerk aan. Onder de vondsten zit middeleeuws kogelpotaardewerk, een randje van Pingsdorf-aardewerk, een koperen muntje en vensterglas. Twee brokjes tufsteen kunnen van een oudere, tufstenen voorganger zijn, maar daar zijn geen muurresten van gevonden.

In het Limburgse dorp Kessel ligt één van de oudste kastelen in Nederland: De Keverberg. Het is vernoemd naar de laatste adellijke familie Van Keverberg d’Aldeghoor die er woonde. Tot kort voor de verwoesting ervan in de Tweede Wereldoorlog is er nauwelijks iets bekend over het kasteel. Pas na de oorlog krijgt de ruïne aandacht van historici en archeologen. Uit opgravingen blijkt dat het kasteel vele bouwfasen kent en rond het jaar 1000 al uit een vierkante woontoren van maaskeien bestaat. Begin 12e eeuw wordt een motte opgeworpen, halverwege die eeuw verhoogd tot ongeveer 9 meter. Hierop wordt een ovale ringburcht met weergang en kantelen gebouwd. In de 14e en 15e eeuw komen er twee vierkante torens bij en nadien vinden meerdere verbouwingen plaats. Na onderzoek in de jaren 1950, waarbij de nadruk op de vorm van het kasteel in de 12e eeuw ligt, wordt een consolidatieplan uitgevoerd. Tot herbouw van het kasteel komt het echter niet.
Het duurt tot 2011 voordat de gemeente een uitgewerkt plan goedkeurt, waarbij participatie door de Kesselse gemeenschap een belangrijke factor is. Dan schakelt Stichting De Keverberg ook RAAP in, eerst voor een booronderzoek, daarna voor het begeleiden van de vrijwilligers. In 2013 starten vrijwilligers met het uitgraven van de toren waar een liftschacht in komt en van de tunnel door de motte naar de lift. Archeoloog Xavier van Dijk stemt de werkzaamheden goed met hen af, zodat hij veel archeologische waarnemingen kan doen. Zo is een onbekende bouwfase uit de late 11e eeuw van het kasteel ontdekt, evenals een scala aan vondsten: aardewerk, knopen en schaatsen van bot, slachtafval, hout, molenstenen, glazen drinkbekers, ruitglas, flessen enz. Tot de zomervakantie is Van Dijk nog in Kessel met de vrijwilligers aan het werk. Daarna start de herbouw en krijgt het kasteel een nieuw dak. In de zomer van 2015 zal het kasteel geopend zijn en dienst doen als locatie voor feesten, congressen, exposities en dergelijke.